കുസൃതിയില്ലാത്ത കുട്ടികള്‍ (ഭാഗം 1)

വായനയ്ക്ക് മുന്‍പ്
‘ബന്ധങ്ങളുടെ മന:ശാസ്ത്രം’ എന്ന പുസ്തക പരമ്പരയുടെ പ്രതികരണങ്ങളില്‍ നിന്നുമാണ് കുസൃതിയില്ലാത്ത കുട്ടികള്‍ എന്ന ഈ പുസ്തകം ജനിക്കുന്നത്. “കുട്ടികള്‍ വികൃതികളും അക്രമാസക്തരും ആകാതിരിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ എന്തോക്കെയെന്ന്‍ ‘ബന്ധങ്ങളുടെ മന:ശാസ്ത്രം, എന്ന പുസ്തകത്തിലൂടെ മനസ്സിലായി. പക്ഷേ, നമ്മുടെ കുട്ടികള്‍ ഇതിനകം വികൃതികളും അച്ചടക്കമില്ലാത്തവരുമായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. നാം എന്തു ചെയ്യണം?” നിരവധി രക്ഷിതാക്കള്‍ ഫോണ്‍, ഇ-മെയില്‍, കത്തുകള്‍ മുതലായവ വഴി നിരന്തരമായി ഈ ചോദ്യങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു ചോദിച്ചു തുടങ്ങി. മിക്കവാറുമെല്ലാ രക്ഷിതാക്കളും അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രശ്നം തന്നെയാണിത് എന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ?

കുട്ടികളെ നന്നായി വളര്‍ത്തുവാന്‍ വേണ്ടി നാം പലതും ചെയ്യുന്നു. പഠിച്ച പണി പലതും പയറ്റി നോക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ഫലം വിപരീതം മാത്രം. എന്തുകൊണ്ടാണിതിങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത്?  എവിടെയാണു തെറ്റു പറ്റിയത്? കണ്‍കുളിര്‍മയുള്ള മക്കളെ ലഭിക്കുവാന്‍ നാം നിരന്തരം പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു. പക്ഷേ, അവരുടെ വികൃതികള്‍ കാരണം നാം പൊറുതി മുട്ടിയിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടിയെപ്പോലും വെറുക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് മനസ്സ് എത്തിനില്‍ക്കുന്ന ചില നിമിഷങ്ങള്‍, ഉണ്ടാകുന്നു. ചുമരിലും മറ്റും വരഞ്ഞിട്ട് വൃത്തികേടാക്കുക, പത്രങ്ങളും മാഗസിനുകളുമൊക്കെ വലിച്ചു കീറുക, ബാത്ത്റൂമിലെയും മറ്റും പൈപ്പുകള്‍ തുറന്നിടുക, ജ്യേഷ്ഠാനുജന്മാര്‍ തമ്മില്‍ വഴക്കും അടിയുമൊക്കെ നടത്തുക, കളിപ്പാട്ടവും ചിലപ്പോള്‍ വിലപിടിപ്പുള്ള മറ്റു സാധനങ്ങളുമൊക്കെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു പൊട്ടിക്കുക, ഇവയോടൊക്കെ പ്രതികരിച്ചാല്‍ രക്ഷിതാക്കളായ നിങ്ങളോട് കയര്‍ത്തുകേറുക, നിരന്തരമായി കളവുപറയുക, കളവു നടത്തുക, അനുസരണക്കേട് കാണിക്കുക, വാശിയും ശാഠൃവും പ്രകടിപ്പിക്കുക, പഠനത്തില്‍ താല്‍പര്യം കാണിക്കാതിരിക്കുക തുടങ്ങിയ നിരവധി വികൃതികള്‍ കാരണം ജീവിതം തന്നെ ദു:സ്സഹമായിത്തീര്‍ന്ന സാഹചര്യങ്ങളാണ് പല രക്ഷിതാക്കളും വിളിച്ചു പറയുന്നത്.

തീര്‍ച്ചയായും നാം അന്വേഷിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു; പഠിച്ചറിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു - ‘എവിടെയാണു തെറ്റുപറ്റിയത്’ എന്ന്‍.

മുകളില്‍ ഞാന്‍ എഴുതിയതും അല്ലാത്തതുമായ പ്രശ്നങ്ങളെയും വികൃതികളെയും ലളിതമായ ഭാഷയില്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രായോഗിക കര്‍മ പദ്ധതിയുടെ ഒന്നാം ഭാഗമാണ് ഈ പുസ്തകം. ജീവിതത്തെ യഥാര്‍ഥ ആനന്ദമാക്കിത്തീര്‍ക്കാന്‍ മാര്‍ഗങ്ങളുണ്ട് എന്ന് ഈ പുസ്തകം നിങ്ങള്‍ക്കു വിവരിച്ചു തരുന്നു. കുട്ടികളിലെ കുസൃതികളും വികൃതികളും പാടെ മാറ്റിയെടുത്ത് അവരുമായി സ്നേഹം പങ്കുവെച്ച് ഉല്ലാസ ഭരിതവും സന്തോഷദായകവുമായ ജീവിതം നയിക്കുവാനുള്ള വഴികള്‍ ഈ പുസ്തകം നിങ്ങള്‍ക്കു പഠിപ്പിച്ചു തരുന്നു. ഹൃദയത്തിനകത്ത് കുടികൊള്ളുന്ന ദു;ഖത്തിന്‍റെയും പ്രയാസത്തിന്‍റെയും ഒരു വലിയ ഭാണ്ഡം ഈ പുസ്തക വായനയിലൂടെ ഉരുകിയൊലിച്ചുപോകുന്നു. പകരം അവിടുത്തേക്ക് ഒഴുകിയെത്തുന്നത് സമാധാനത്തിന്‍റെയും സ്നേഹത്തിന്‍റെയും നീരുറവകളാണ്. ആശ്വാസത്തിന്‍റെ ഒരു ദീര്‍ഘ ശ്വാസം...

ഈ പുസ്തകത്തിന്‍റെ പിന്നണിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ച എല്ലാ മാന്യ വ്യക്തികളെയും ഇവിടെ ഓര്‍ക്കുകയാണ്; കൃതജ്ഞത നിറഞ്ഞ ഹൃദയത്തോടെ. വായനക്കു ശേഷം നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായ നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ അറിയിക്കുക.

സ്നേഹാശംസകളോടെ

അഡ്വ: മുഈനുദ്ദിന്‍....

അദ്ധ്യായങ്ങള്‍
1. ചെളിയില്‍ വീണ കുട്ടി

2. ‘ശ്രദ്ധ’ക്കുവേണ്ടി ശ്രമിക്കുന്ന കുട്ടി

3. പ്രോത്സാഹനം ലഭിക്കുമ്പോള്‍...

4. കുട്ടിയുടെ ‘ശുദ്ധ പ്രകൃതം’ നശിച്ചതെങ്ങനെ?

5. രക്ഷിതാക്കളുടെ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധക്ക്

6. മാറ്റത്തിന്റെ മൂന്ന് മാനങ്ങള്‍

7. ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കഴിവുകളെ ഉണര്ത്താനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍

8. കുട്ടിയുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ തിരിച്ചറിയുക

9. കുട്ടിയുടെ മാനസികതലത്തെ മാനിക്കുക

10. സദുപദേശത്തിന്റെ രീതിശാസ്ത്രം

11. കുട്ടികള്‍ വൃത്തികേടിലേക്കു പോകാതിരിക്കാന്‍

12. ഉത്തരവാദിത്തബോധമുള്ള കുട്ടികള്‍

13. ശിക്ഷയില്‍ നിന്നും ശിക്ഷണത്തിലേക്ക്

14. കുട്ടികള്‍; ശ്രദ്ധയും പരിഗണനയും കിട്ടാതിരിക്കുമ്പോള്‍

15. കുട്ടി ചുമരില്‍ വരച്ചിടുന്നു; എന്തുചെയ്യണം?

16. നെട്ടോട്ടത്തിനിടയില്‍ കുട്ടിയെ മറക്കാതിരിക്കുക

17. കണ്ണില്‍ കണ്ടതൊക്കെ കുട്ടി വലിച്ചുകീറി നശിപ്പിക്കുന്നു; എന്തുണ്ട് മാര്‍ഗം?

18. വായനക്ക് ശേഷം

പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നും ഒരു അധ്യായം

അദ്ധ്യായം 1

ചെളിയില്‍ വീണ കുട്ടി

നിങ്ങള്‍ ഒരു കല്യാണത്തിനു പോവുകയാണ് എന്നു സങ്കല്‍പ്പിക്കുക. വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ടകല്യാണം. കുളിച്ചു വൃത്തിയായി, പുതുവസ്ത്രം ധരിച്ച് നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ അഞ്ചോ ആറോ വയസ്സുള്ള കുട്ടിയുമായാണ് കല്യാണത്തിനു പോകുന്നത്.

കുട്ടിയുടെ കയ്യുംപിടിച്ച് നിങ്ങള്‍ റോഡിലൂടെ നടന്നു പോവുകയാണ്. സമയം വൈകിയതിനാല്‍ അല്‍പം ധൃതിയിലാണ് നിങ്ങളുടെ നടത്തം. ഇനിയും താമാസിച്ചാല്‍ കല്യാണത്തിന്‍റെ പ്രധാന കര്‍മങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയാകാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ കഴിയില്ല. അല്പം കൂടി നടക്കാനുമുണ്ട്.

റോഡിലൂടെ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ നിങ്ങളുടെ കുട്ടി പെട്ടന്ന് ചെളിയില്‍ വീണു! നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യും? സമയമാണെങ്കില്‍ വൈകിയിരിക്കുന്നു. വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ടതും ഒഴിച്ചുകൂടാന്‍ പറ്റാത്തതുമായ കല്യാണവുമാണ്. കുട്ടിയാകട്ടെ ചെളിയില്‍ വീണു കിടക്കുന്നു.

എന്തു ചെയ്യും?

ചെറിയകുട്ടിയായതിനാല്‍ അവനെ അവിടെ വിട്ട്‌ കല്യാണത്തിനു പോകാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു നിര്‍വാഹമില്ല. തിരിച്ചു

വീട്ടിലേക്കുപോയി കുട്ടിയെ കുളിപ്പിച്ച് വസ്ത്രം മാറ്റിച്ച് വീണ്ടും പുറപ്പെട്ടാല്‍ കല്യാണം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യും.

ഇത്തരമൊരവസരത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യുമെന്ന് നിങ്ങളൊന്ന് മനസ്സില്‍ കാണുക. നിങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ സാധ്യതയുള്ളതിനെ കുറിച്ചൊക്കെ ആലോചിക്കുക.

പലരും പല രീതിയിലായിരിക്കും ഇത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ പെരുമാറുക. ചിലര്‍ കുട്ടിയെ ആദ്യം രണ്ടുപൊട്ടിക്കും. അതായത് നാം നമ്മുടെ കടുത്ത അമര്‍ഷം കുട്ടിയില്‍ അടിയായി ചൊരിയും.

“നാശം... നിന്നെ കൂട്ടേണ്ടായിരുന്നു. നിന്നെ കൂട്ടിയതാണ്‌ നാശമായത്. അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ നീ നാശം പിടിച്ചവനാണ്, അസത്ത്”- അടിക്കാത്ത ചിലര്‍,അടിക്കാന്‍ ഓങ്ങികൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു.

“എണീച്ചാട്ടെ നീ.. അസത്തെ, എവിടെ നോക്കിയിട്ടാ നടക്കുന്നത്....’’- തുടര്‍ന്ന് പലതും ആരോടെന്നില്ലാതെ പിറുപിറുക്കുന്നു.

ഇങ്ങനെ പല രീതിയിലുമായിരിക്കും പലരുടെയും പ്രതികരണങ്ങള്‍. ഏതായിരുന്നാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്. എല്ലാ പ്രതികരണങ്ങളും നിഷേധാത്മകങ്ങള്‍ -നെഗറ്റീവ്- ആയിരിക്കും ഭൂരിപക്ഷം കേസിലും അങ്ങനെയാണ് സംഭവിക്കാറ് എന്നതില്‍ സംശയമില്ല.

ഇനി നിങ്ങള്‍ മനസ്സിനെ അല്‍പം റിലാക്സ് മൂടിലേക്കു കൊണ്ടുവരിക. മറ്റൊരുകാര്യം ആലോചിക്കുവാന്‍ മനസ്സിനെ പാകപ്പെടുത്തുക. അതായത്, നിങ്ങള്‍ ആ കല്യാണത്തിനു പോകുന്നത് നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയുമൊത്തല്ല, മറിച്ച് നിങ്ങളുടെ കൂടെ സ്കൂളിലോ കോളജിലോ ഒന്നിച്ചു പഠിച്ച, വളരെയടുത്ത, ആത്മബന്ധമുള്ള കൂട്ടുകാരനും/ കൂട്ടുകാരിയുമായിട്ടാണ്. (സ്ത്രീകള്‍ കൂട്ടുകാരിയെ സങ്കല്‍പ്പിക്കുക). എങ്കില്‍... ആ കൂടെയുള്ളയാള്‍, നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ ചെളിയില്‍വീണാല്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യും?

ശരിക്കും ആലോചിക്കുക.

നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ നിങ്ങള്‍ അടിച്ചതുപോലെ ആ സുഹൃത്തിനെ നിങ്ങള്‍ അടിക്കുമോ?

നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ നിങ്ങള്‍ വഴക്കുപറഞ്ഞതു പോലെ അവനെ/ അവളെ നിങ്ങള്‍ വഴക്കുപറയുമോ? ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പാണ്‌.

“അയ്യോ എന്തു പറ്റി ഹാരിസേ! വേദനയായോ.. ഹോസ്പിറ്റലിലോ മറ്റോ പോകണമോ? കല്യാണമൊക്കെ ഇനി പോട്ടെ. അതു പ്രശ്നമാക്കേണ്ട. നീ പറയ്‌, എന്താ ചെയ്യേണ്ടത്‌?”

ഇങ്ങനെ നിങ്ങള്‍ അയാളുടെ ദുഃഖത്തിലും വ്യസനത്തിലും പങ്കുചേര്‍ന്നുകൊണ്ട് അയാളെ ആശ്വസിപ്പിക്കും.

അപ്പോള്‍ നിങ്ങളും അയാളും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധത്തിന്‍റെ ആഴം പതിന്മടങ്ങ് വര്‍ധിക്കും. A friend in need is indeed a friend ആവിശ്യമുള്ളപ്പോള്‍ സഹായത്തിന് എത്തുന്നവനാണ് യഥാര്‍ഥ സുഹൃത്ത് എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ?

തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ അത്തരം ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ ഗുണാത്മകമായ രീതിയില്‍ -പോസിറ്റിവ് രീതി- അയാളോട് പെരുമാറുമ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് നിങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹവും ബന്ധവും അങ്ങേയറ്റം വര്‍ധിക്കുന്നു. മറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു ഓര്‍മയായി അയാളുടെ ജീവിതത്തില്‍ അത് തങ്ങിനില്‍ക്കും. നിങ്ങളുടെ നാട്ടിലേക്ക് കല്യണത്തിന് വന്ന അയാള്‍ നിങ്ങളുടെ നാടും പരിസരവും മാത്രമല്ല നിങ്ങളെയും എപ്പോഴും ഓര്‍ക്കും.

നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയുടെ അവസ്ഥ - അവനോട് പെരുമാറിയത്, അല്ലെങ്കില്‍ പെരുമാറാന്‍ സാധ്യ തയുള്ളത് നിങ്ങളുടെ അകത്ത് തികട്ടി വരുന്നുണ്ട് അല്ലേ? അതെ! നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തും അബദ്ധത്തിലാണ് ചെളിയില്‍ വീണത്. നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തും അബദ്ധത്തില്‍ വീണതാണ്. പിന്നെന്തിനായിരുന്നു കുട്ടിയെ മാത്രം ക്രൂശിച്ചത്?

ഇങ്ങനെ ഒരു കല്യാണവും ചെളിയില്‍ വീഴലും നിങ്ങള്‍ക്കോ നിങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കോ സംഭവിക്കണമെന്നില്ല. പക്ഷേ, ഇത്തരത്തിലുള്ള അനവധി അബദ്ധങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് അവരുടെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിക്കുമെന്നതില്‍ സംശയമില്ല; സംഭവിച്ചിട്ടുമുണ്ടാകും. അപ്പോഴൊക്കെ നിങ്ങള്‍ അവരോട് എങ്ങനെയാണ് പെരുമാറിയിരുന്നത്?

ഓര്‍മ വരുന്ന പല സംഭവങ്ങളെയും മനസ്സിലേക്ക് കൊണ്ടുവരിക. അത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളെ ഗുണാത്മകവും-പോസിറ്റീവ്-ക്രിയാത്മകവുമായ രീതിയില്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു സാധിച്ചുവോ? നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയും തമ്മില്ലുള്ള ബന്ധം ഒന്നുകൂടി ആഴത്തിലായിത്തീരുവാന്‍ അത് ഉപകരിച്ചുവോ? ആ സംഭവത്തിലൂടെ അല്ലെങ്കില്‍ അത്തരം സംഭവത്തിലൂടെ നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയും തമ്മില്‍ മാനസികമായി കൂടുതല്‍ അടുക്കുകയായിരുന്നുവോ അതല്ല അകലുകയായിരുന്നോ?

അകലുകയായിരുന്നു എന്നാണ് ഉത്തരമെങ്കില്‍, അതാണോ ശരിക്കും അത്തരം സംഭവങ്ങളുടെ പരിണിതഫലമായി ലഭിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്? അതോ പോസിറ്റീവ് ഫലമോ?

നെഗറ്റിവ് ഫലത്തിന്‍റെ ഉത്തരവാദി ആരാണ്? അബദ്ധത്തില്‍ ചെളിയില്‍ ചാടിയ കുട്ടിയോ, അതല്ല വൈകാരികതയെ അടക്കിനിര്‍ത്താന്‍ - അല്ലെങ്കില്‍ ഗുണാത്മകമായി ഉപയോഗിക്കാന്‍ സാധിക്കാതെപോയ നിങ്ങളോ?

ജീവിതത്തിലെ ഇതിനു സമാനമായ ഓരോ സംഗതികളെ കുറിച്ചും ആലോചിക്കുക.

അബദ്ധത്തില്‍ സംഭവിച്ച വീഴ്ചയുടെ പേരില്‍ നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ അടിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ആരാണ് അധികാരം തന്നത്? അവരെ ശകാരിക്കാനും ചീത്തപറയാനും നിങ്ങള്‍ക്ക് അനുമതി നല്കിയത് ആരാണ്?

സ്രഷ്ടാവും സംരക്ഷകനും ആ കുട്ടിയെ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ നല്‍കിയവനുമായ അല്ലാഹു അതിന് അധികാരമോ അനുമതിയോ നല്‍കിയിട്ടില്ല. യാതൊരു സംശയവും വേണ്ട, നല്‍കിയിട്ടില്ല. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി പ്രവാചക വചനങ്ങള്‍ വരും അധ്യായങ്ങളില്‍ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഇമാം ഗസ്സാലി പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം മാത്രം സൂചിപ്പിക്കട്ടെ:

“ആദ്യത്തെ ഏഴു വയസ്സില്‍ കുട്ടികളുമായി കളിക്കുക. രണ്ടാമത്തെ എഴില്‍ (7 മുതല്‍ 14 വയസ്സുവരെ) കുട്ടികള്‍ക്ക് മര്യാദ (അദബ്) പഠിപ്പിക്കുക” മൂന്നാമത്തെ ഏഴില്‍ (14 മുതല്‍ 21 വരെ) കൂട്ടുകാരെപ്പോലെ അവന്‍റെ കൂടെ സഹവസിക്കുക. പിന്നെ അവനെ അവന്‍റെ പാട്ടിനു വിടുക”
ആദ്യത്തെ ഏഴു വയസ്സില്‍ കുട്ടികളുമായി കളിക്കണമെന്ന്! മനുഷ്യകുലത്തിനു മുഴുവനും അനുഗ്രഹമായികൊണ്ട് കടന്നുവന്ന പ്രവാചകന്‍ (സ) പിഞ്ചുകുട്ടികളുമായി പല കളികളും കളിക്കുന്ന എത്രയെത്ര ഉദാഹരണങ്ങള്‍ എനിക്കു നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ നിരത്തുവാന്‍ കഴിയുമെന്നരിയുമോ? അവയൊക്കെ വായിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോകും. ഞാനും എനിക്കു മാതൃകയകുവാന്‍ വേണ്ടി സ്രഷ്ടാവ് നിയോഗിച്ച പ്രവാചകന്‍ (സ) യും തമ്മില്‍ ഈ വിഷയത്തില്‍ എത്രമാത്രം അന്തരമുണ്ട് എന്ന് അറിയാതെ നിങ്ങള്‍ അത്ഭുതം കൂറും. പ്രവച്ചകന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ, കുട്ടികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓരോ സംഭവത്തെയും പരിശോദിച്ച് ശിശു പരിപാലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആധുനിക മന:ശാസ്ത്ര ഗവേഷണങ്ങളുമായി മാറ്റുരച്ചുകൊണ്ട് പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. വരും അധ്യായങ്ങളില്‍ സാന്ദര്‍ഭികമായി കോര്‍ത്തിണക്കിയ രീതിയില്‍ അവ നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ പ്രത്യക്ഷപെടുന്നുണ്ട്.

എന്നാല്‍ രക്ഷിതാക്കളായ നിങ്ങളോട് ഞാന്‍ ചോദിക്കട്ടെ, നിങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍ക്ക് നിങ്ങളില്‍ നിന്നും ഏറ്റവും അടികിട്ടുന്ന പ്രായമേതാണ്? സംശമില്ല, ആദ്യത്തെ എഴുവയസ്സു തന്നെ.

മനുഷ്യവംശത്തെ അല്ലാഹു സൃഷ്ടിച്ചതു തന്നെ അവനെ ആരാധിക്കാനാണ്. എങ്കില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ആരാധനയായ നമസ്കാരത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ വീഴ്ച വരുത്തിയാല്‍ പോലും, നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട നിബന്ധനകളോടെ നിങ്ങള്‍ക്ക് നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ അടിക്കാം; പത്തുവയസ്സിനു ശേഷം മാത്രം.

എങ്കില്‍ അറിയാതെ സംഭവിക്കുന്ന അബദ്ധങ്ങളുടെ പേരില്‍ നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളിലേല്‍പ്പിക്കുന്ന പ്രഹരങ്ങള്‍ ഏതു കണക്കിലാണ് വരവ് വെക്കേണ്ടത്?

ഞാന്നിത് വെറുതെ നിങ്ങളെ കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ പറയുന്നതല്ല. ഇതിന്‍റെ പരിണിതഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൃത്യമായ ബോധം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്താല്‍ മാത്രമേ നിങ്ങള്‍ക്ക് “കണ്‍കുളിര്‍മയുള്ള” മക്കളെ ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.

കണ്‍കുളിര്‍മ നല്‍കുന്ന മക്കളെയാണ് ഏവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്നതില്‍ സംശയമില്ലല്ലോ. പക്ഷേ, നമുക്കു കിട്ടുന്ന റിസള്‍ട്ട് പലപ്പോഴും പരാജയമാണ്. എവിടെയോ നമുക്കു അബദ്ധം പിണഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആ അബദ്ധങ്ങളെ നാം തിരിച്ചറിയുകതന്നെ വേണം.

മറ്റൊരു ഉദാഹരണവും കൂടി ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ വെക്കട്ടെ.

കണ്‍കുളിര്‍മയുള്ള മക്കളെയാണ് നിങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്കില്‍ ഇനിയെങ്കിലും പാരന്‍റിംങ്ങ് എന്ന കല നിങ്ങള്‍ പടിച്ചെടുക്കുക. അതിനുള്ള ഒന്നാംതരം പുസ്തകമാണിത്.

Write a review